bazen konusmak istersin.hic susmadan.hic usanmadan.sadece konusmak.sonu gelmeyen uzun cümleler kurmak.bazen cümleler dökülüverir ardi arkasi kesilmeden.bazense yüregini dolduran cümleler yüreginde kalir.tek kelime edemezsin.oysa bilirsin iki cümle kursan hafifleyecek yüregin.ama yapamazsin.yüregini dolduran cümleler yüreginde kalir.
nedendir bu suskunluk.anlasilamama korkusu mu?
bazen birine güzel bi cümle kurarsin sonra ayni cümle alay edercesine o birinden sana geri dönerde pisman olursun bütün o güzel duygular icin.kurdugun cümleyi keske kurmasaydim dersin.
bazen o biri en yakinidir da bunu kaldiramaz yüregin..susar.sadece susar..
bazen susmakta yetmez insana tipki konusmanin yetmedigi gibi..
peki insan konusamadigi vede susamadigi zaman ne yapar?yüregini nasil hafifletir?