ben onu, o kayyusunu aliyo camiye mukabeleye giderken.
mukabele zamani, oyun zamani ona göre...
ve minik arkadasini sevme zamani.
camiye adim atar atmaz ilk kurdugu cümleyse " aciktim "
hergün farkli biseler hazirliyoruz.kraker, krep, su, süt, meyve suyu.. dökülmesin diye birde minik soframiz var yanimizda götürdügümüz.ona göre camide piknik yapmak cok eylenceli.
kah namazin ortasinda tuvaleti gelir, kah kosturur, hoplar, ziplar,kah kuranda renkli yazilari bulur...
mutlaka bir defa tuvalete kostururuz.bir defa ne zaman bitecek diye sorar.
hava sicaksa cami sonrasi dondurma aliriz.illa bende alayim diye tutturur."ama ben seninle yemeyi seviyorum" der.ve bunu tüm gün her yedigi seyde söyler." orucum ben yiyemem" i bir türlü anlatamam ona.bazen " ama bu süt.yemicen.icicen" gibi kelime oyunlari yapar annesine.
caminin giris katini merak eden minigim;"anne kimse yok. iceri girelim mi?"
...
alt katin erkeklere, üst katin bayanlara ait oldugu nasil anlatilir ki? üst kat bayanlaraysa taha erkek degil mi?
" sen kosarak gez, ben resmini cekeyim"
:))
kosarak turladi iceriyi." anne buyasi cok güdelmis" dedi.ve yukari kata ciktik beraber.
tek derdim cocukluguna dair güzel anilar biriktirebilmek..tek derdim benim cocuklugumdaki ramazanlar diye baslayam cümleler kurdugunda o günleri hasret ve sevincle animsatabilmek..
