cocukluk sirri...kitabi okumaya ilk basladigimda daha ilk sayfalardan etkilenip cevremdekilere tavsiye etmeye baslamistim.kardesim mesela okudu bitirdi.ben hala bitiremedim.
kendimle yuzlesmek agir geldi bana.okurken cocukluguma gittim.annemi babami gordum.biraz kizdim onlara, biraz anladim onlari.esimin cocukluguna gittim.
ve bugune geldim.kendi anneligime..acebalarla, soru isaretleriyle doldum, tastim.
cocukluk sirri notlarim 2.
ve siddet!
ve celladina asik olmak!
oncelikle siddet sadece fiziksel olan siddet demek degildi.cocuga kusme,onu kucuk dusurme,ciddiye almama,ceza verme vs.
cocuguna bunlari yapan anne babalar mutlaka karsiligini gorecekti.
cocuk bazen olumsuz hissettigi birtakin duygulari, sanki olumlu duygular yasiyormus gibi etrafina sergileyebiliyormus.
cucuklarimiza kirici davrandigimiz halde kendi pesimizi birakmamalari celladina asik olan mahkumun hali gibiymis.
kizdigimiz, kirdigimiz halde bize yakin ilgisi "beni cok seviyor" demek degilmis.serrimizden korunmak icinmis.
ve bu, onurunu korumak,kendini daha fazla ezdirmemek icin gosterdigi yakinlik; ergenlik doneminde tersine donermis.
bu satirlar beni korkuttu zira taham bagimlilik derecesinde anne duskunu.onunla en cok ilgilenen ben olmamdan kaynaklandigini dusunsem de bu satirlardan sonra farkettim ki; ona en cok kizanda benim.
cunku sutu haliya doktugunde silecek olan benim mesala.yada oyuncaklari oynamadigi halde dagittiginda(babanne ve dedeli bi evin surekli cocuk yok gibi derli toplu olmasi beklenilmesinden dolayi )dagilan oyuncaklardan dolayi kizan benim,yaramazliklarina bi muddet dayanip, dayanma gucum kalmadiginda yine cocuga kizan benim.cok inatlastiginda ufaktan vuran benim.bunlara ragmen tahamin tek vazgecilmezi yine benim.
annelik kesinlikle daha cok sabir ve daha cok incelik istiyo.
