simsek mc queen

sonunda bende bir cars araba örebldim.daha öncede denemistim ama dolmus olmustu arabadan cok.bu sefer kendi cabamla degil asosh un tarifi uzerine ördüm.aksam oglum uyuduktan sonra yanina biraktim.gece acikip uyandigi zaman cok sevindi arabasini görünce.cok heyecanlandi.babasini bile uyandirdi gece gece.baba baaa ann ann diyerek.zaten örme asamasindayken tekerlekleri elinden hic birakmiyordu minigim.
iste simsegimiz:

bebek sekeri denemesi

bu bebek sekerini hangi blogda gördüm hatirlamiyorum ama denemek icin kaydettigim resimlerin arasindaydi.ve bu gece uyku tutmayinca hadi öreyim dedim.biraz göbekli oldu ama ilk deneme icin fena sayilmaz.sekeri hazir bebek yok:)))

ayy disim cikti

furkan beyin sonunda disi cikti.bende ona kalici bi hatira olsun diye dis bugdayi anisina kücük bi hediye yaptim.önce amigurumi sanatiyla dis ördüm.sonra bunu ne yapsam ne etsem nasil süslesemde kalici bi hatira ciksa ortaya derken teyzesinin ceyizinden bi örtüyü yürütüp yuvarlak seklinde kestim.sonra icine kokulu cicek kurulari yerlestiricektim ama carsiya gitmeye üsendigim icin icine renkli bonbonlar koydum.yazicidanda ayy disim cikti yazisi esliginde disinin ciktigi tarihle birlikte birde foto ilistirdim.bence güzel ve kalici bi hatir oldu.sizce?
ve tabiki ilk dis fircasi ve macunuda yenesinden hediye:))

GÜLE GÜLE CÜRÜT DISLERINI FURKAN BEBEK.BOL CIKOLATA VE BONBON YEMELER:)

Yazmak uzerine

Ilkokul yillarinda basladi bende bu yazma sevdasi.o yillarda kucuk kagitlara arkadaslarimizla birbirimize mektupvari seyler yazardik ve kendi yaptigimiz kagittan zarflara koyardik.benim cocuklugumda oyle suslu mektup kagitlari falan lukstu.bildigin defterden kopma kagitlara yazilirdi mektuplar.birinde ben dersten sikilmisken bir iki satir ciziktireyim demistim sonra ogretmen gormus ve dersle ilgilen diye uyarmisti.arkadasimin biride mektubunda bana bir daha derste yazma olurmu ogretmen kizmasin yazmisti.yasim 9 mu ne:))
Sonra birde birbirimize pecete hediye ederdik.boyle gullu dalli.yada odev defteri sayfasi.
Ve bir gun kulaklari cinlasin benim merakli annecigim cantami karistirirken gormus bu arkadasimin mektubunu.beni guzel bi fircaladi.ilk o zaman kirildi kalbim yazmaya karsin.butun mektuplari sobaya basip yakmistim vede pecete ve odevdefterikagidi koleksiyonumu.kucuk kalbim ne kadar kirildiysa bir dahada koleksiyon yapmadim:)))
Sonra ortaokul yillari.bu seferde gunluk tutmaya basladim.hatta annem okumasin diyede alfabedeki her harfe bi sekil verip kendime yeni bi alfabe bile cikarmistim.ureticilik ruhumda o zamandan varmis demekki:))
Onlarca gonderilmemis mektup yazdim.cunku yazmak iyi geliyodu ruhuma.
Lise bittiginde 3arkadas pazartesi mektuplari yazmaya karar vermistik her pazartesi mektup yaziyo ve ayda birde postaliyoduk biriken mektuplari.uzun bi muddet devam etti.sonra ne oldu neden vazgectik ben o mektuplari neden sobada yaktim gercekten hatirlamiyorum.o mektuplari ve hayatimin gecmisten kalan butun hatiralarini..ilk okuldan liseye kadar sakli duran butun karnelerimi..hepsini,hepsini..
Gel zaman git zaman bitmedi bu yazma sevdasi.nisanliyken onlarca mektup yazdim esime.ama hic birini gondermedim.icinden sadece ikisini gondermek nasip oldu.yada sadece iki defa gondermek icin yazdim.duruyomu o gondermedigin mektuplar derseniz.hayir.durmuyo.yazdiklarimi imha etmek cocukluktan kalma bi aliskanlik olmus bende sanirim.yada korkumu diyelim buna.ne diyelim adini siz koyun.ve hamileylen ogluma yazdigim mektuplarda imha edildi.
Evliligimin ilk yillarinda (aslinda hala ilk yillari sayilir.sadece dort yillik evliyim) cok yazdim.cunku yalnizdim.gurbetteydim.ve konusacak kimsem yoktu.esimle ufak bi tartismamiz olsa hemen ona mektup yaziyo,sonra ya komidinin uzerine ya yastigin uzerine birakiyodum.mektup yaziyodum cunku bi tv programinda duymistum sanirim (cok fazla tv izlemesemde)esinizle konusarak halledemediginiz seyleri yazin diyodu.bende oyle olsun istedim.seviyodumda yazmayi.hani ozamanlar henuz kalemim korelmemisti.kuvetliydi.seviyodum yazmayi.yazdiklarimida seviyodum.duygularimi yazarak cok guzel ifade edebiliyodum.sadece sorunlari degil esime karsi hissedigim guzel duygularida ona yazarak kalici bir sekilde sunmak hosuma gidiyodu.her mektubu okuyusundaysa esimin cevabi ayniydi:senin kadar turkcem olsa ben roman yazarim:)) o zamanlar bu cumleye kirilirdim simdi simdi anliyorumki yazdiklarimi begendigini gosteriyomus.oysa ben kurdugum guzel cumlelere en kotu cevap olan "BENDE" kelimesine bile raziydim o zamanlar.vede cozmek istedigimiz sorunlara karsilik surda haklisin burda haksizsin gibi cumleler.hic biri olmadi tabiki.ve ben gurbetin verdigi yalniziginda etkisiyle o kadar cok yazdim ki ona,artik sikici olmaya basladi.ve hatta bosuna bana yazma okumuyorum dedi.
Ki ben mektup yazmazsam mail yaziyodum.cunku o kadar cok seviyodumki yazmadan olmuyodu.yuregime agir geliyodu bu sevda.
Aldigim tepkilerin sonundada yazmaktan tumuyle vazgectim.sadece okur oldum.bir zaman sonra tahamin dogumuyla okumaktanda vazgectim.
Ve artik ormeye basladim:)))hahay evet ormeye.eskiden icim dolunca yaziyodum.artik oruyorum.sanmayinki yazarken ozgur olamadim,orerken ozgurum.orerekte rahatlayamaz oldum.cunku ne zaman ormeye baslasam birileri hep yorum yapti.yok o renk erkege gitmez yok o cok kucuk biraz buyuk or.ormekteki maksatim sadece rahatlamakti.sonra amigurumiyle tanistim ve oyuncak ormeye basladim.carsida haziri var emegine yazik dedi o birileri.yani oglumun babaannesi:))
Evet artik yazmaktanda okumaktanda ormektende zevk almaz olmustum.sonra bu blogu actim.ogluma dair yuregimdeki cumleler kalici olsun diyerekten.sonra burdada cok fazla icimi dokemedim.sanki engelleyen bise vardi beni.sanki yazmak bana haramdi.
Simdilerde nemi yapiyorum.yaziyorum.ama kagida degil.bloga degil.kafama!bazen bir mektup yazarmiscasina hayal ediyorum kendimi.kendimce cumleler kuruyor,bazi kelimesini begenmiyor degstiriyorum.bazen bi post yaziyorum.ama kafamda sadece.parmaklarimdan cumle olarak dokulmuyor.beynimde kaliyor butun cumleler ama ben yaziyorum.yaziyorum,anlatiyorum,bazen gulumsuyor bazen huzunleniyorum.bazen bir kac damla gozyasi dokuyorum kurdugum cumleyle sonra rahatliyorum.neden sadece hayali,kafamda yaziyorum.bilmiyorum.belki bilgisayara kaydetmeye usendigimden,belki kurdugum cumlelerin buyuklugundan,yada kucuklugunden.
Kim bilir?

cekilis

cekilise buyrun
http://yaseminkaleveamigurumi.blogspot.com/2011/11/amigurumi-yapanlar-malzeme-cekilisine.html

pepee ve tesekkurler yaseminkale

sonunda bende örebildim bir pepecik.17 cm boyunda ve bir solukta örülüp bitti.tabiki yaseminkale nin tarfiyle.amiurumi örerken iyikide tanimisim diyorum yasemini.ilk amigurumim henüz blog sahipi degilken oglusumun ilk yas gününe en sevdigi karakteri almak istemem ve tamamen tesadüf hilal in blogunda amigurumi kayyuyu görüp sonra nakonun kayyu örülüs semasi diye aratirken karsima cikti yasemin.mailime hemen karsilik verdi ve kendi anlatimiyla gonderdi kayyu örülüsünü.iste buda benim ilk ordugum gurumi:

sonra yine bir tek maille blogunda gördügüm cicek kiz yapilisini mail olarak gonderdi ve benim amigurumi sevdamda böylece baslamis oldu.

mutlu bayramlar

önce bir kuzucuk örüldü büyük bir hevesle.aceba benzetebilecekmiyimlerle.derken ona iki kardes daha geldi

kuzucuklar tahamin ellerinde mutlu mesut yasarlarken; kurban bayraminin da gelmesiyle yeni sahiplerini buldular.yegenlere hediye olarak örüldü bu sirin minnacik kuzular.
ayrilmadanda bir hatira fotografi cektirmeyide unutmadilar.

seruvenleri bu kadarla kalmadi tabiki.bayram olurda bayram cantasi olmaz mi hic.nasil bir canta diye düsünürken; miniklerinde sevebilecegi sirin bardaklarin icine cikolatalar,sekerler,bolonlar ve kücükde olsa harcliklarla birlikte kuzucuklarim yerini buldu.

kuzucuklar  yerinden cok memnun.umarim sahipleride memnun olur.

mutlu cocuklar..mutlu bayramlar...